ANDACHTEN FÜR JEDEN TAG: DEUTSCH-UNGARISCH-RUMÄNISCH-30.06.2025
ANDACHTEN FÜR JEDEN TAG: DEUTSCH-UNGARISCH-RUMÄNISCH <<Ananias aber antwortete: HERR, ich habe von vielen von diesem Manne gehört, wie viel Böses er deinen Heiligen in Jerusalem getan hat>>. Apostelgeschichte 9,13
Die Bedenken des Ananias
I. Worin die Bedenken bestanden.
Ananias erschrak ob dem Auftrag JESUS, zu Saulus zu gehen. Er wusste über diesen Mann Bescheid. Die vielfach bestätigten Nachrichten über des Saulus Christenhass erregten in ihm Bedenken. Alles, was er gehört hatte, war Tatsache. Aber es war nicht die ganze Wahrheit.
1. Er wusste nur, <<wieviel Übles der Mann getan hatte>>. Er wusste aber nicht, wieviel der HERR an ihm getan hatte.
2. Er wusste wohl um <<die Macht, die dieser Mann von den Hohenpriestern hatte>>. Er wusste aber nicht um die Macht, die der Himmlische HOHENPRIESTER an ihm vor Damaskus bewiesen hatte.
3. Er wusste zwar des Saulus Ziel: <<zu binden alle, die deinen Namen anrufen>>. Er kannte aber nicht das Ziel, das der HERR sich mit diesem Verfolger gesetzt hatte. Der, welcher die Christen in Damaskus in Fesseln schlagen und vor Gericht bringen wollte, sollte nach GOTTES Rat viele zu Gebundenen JESUS machen.
So haben wir oft bei den Wegen, die uns zugewiesen werden, allerlei Bedenken, weil wir vieles nicht wissen. Wüssten wir GOTTES ganze Macht und Seine Herrlichkeitsziele mit den Seinen, so würde jede Angst und Sorge bei den uns zugewiesenen Aufgaben völlig verschwinden.
II. Was Ananias mit seinen Bedenken macht.
Ananias breitete die Besorgnisse, die sein Herz erfüllten, vor dem HERRN aus. Wie einst Jakob seine Furcht vor der Begegnung mit Esau seinem GOTT sagte (1. Mose 32, 9 - 12); wie einst Mose seine Untüchtigkeit, vor Pharao zu treten, dem HERRN vorhielt (2. Mose 3, 11; 4, 1. 10 - 13); wie ein Gideon seine großen Bedenken vor der Übernahme des Richteramtes äußerte (Richter 6, 15); wie ein Samuel seine Furcht dem HERRN kundtat, als er zu Sauls Lebzeiten schon einen neuen König salben sollte (1. Samuel 16, 2) ; wie ein Jeremias seine Bedenken gegen das zu übernehmende Prophetenamt vor GOTT niederlegte (Jeremia 1, 6) - so machte es auch Ananias .
Gegen solches Ausbreiten von Bedenken ist nichts einzuwenden, wenn es nicht im Geist des Ungehorsams geschieht, sondern in kindlich-willigem Sinn, GOTT gehorsam zu bleiben. Wenn wir nur nicht wie Jonas uns dem Auftrag GOTTES eigenwillig entziehen wollen (Jonas 1, 3), sondern mit Jesaja im tiefsten Herzensgrunde sprechen: <<Hier bin ich>> (Jesaja 6, 8), dann ist alles gut.
III. Wie der HERR dem Ananias die Bedenken nahm.
Der HERR nahm dem Ananias seine Bedenken, indem er ihm den bisherigen Christenverfolger als sein <<auserwähltes Rüstzeug>> vor die Augen stellte. In dieser Enthüllung lag eine heilende und zurechtbringende Kraft für Ananias.
Die Einwendungen von Ananias klangen fast so, als ob er dem HERRN über Saulus Bescheid geben müsse, als habe der HERR bei der Erteilung seines Auftrages den Wandel des Saulus nicht genau gekannt oder wenigstens nicht genug in Betracht gezogen. Der HERR sagte ihm aber: Nicht du musst mir über Saulus Bescheid geben, sondern ich dir. Nicht du bist der genaue Kenner der Menschen und Ereignisse, sondern ich.
Wie oft vergessen wir, dass der HERR alles viel besser weiss als wir.
Der Hinweis auf die <<vielen Übeltaten an den Heiligen>> konnten den Anschein erwecken, als sei Saulus nicht wert, besucht zu werden.
Wir wissen wohl, dass nicht pharisäischer Hochmut, sondern Furcht vor dem Christenverfolger der innerste Beweggrund zu Ananias' Einwendungen war. Dennoch bestand auch für das treue Jüngerherz des Ananias die Gefahr, auf den Mann, der so Schlimmes getan hatte, in irgendeiner Weise herabzusehen. Dieser Gefahr begegnet der HERR. Er zeigte dem Ananias: Nicht Saulus ist unwürdig, von dir besucht zu werden, sondern du bist viel eher nicht wert, ihm einen Dienst tun zu dürfen. Der Blick in die große Aufgabe des Saulus musste Ananias völlig davor bewahren, sich in irgendeiner Weise über Saulus zu stellen.Auch wir wollen selbst zum schlimmsten Christenfeind immer in dem Bewusstsein hingehen, dass der HERR ihn weit über uns stellen und ihn viel fruchtbarer machen kann, als wir es sind. Ananias meinte, der schlimme Unglaube des Saulus sei das Hindernis für ihn, diesen Mann zu besuchen. JESUS aber lässt ihn zart merken: Nicht in des Saulus, sondern in deinem Unglauben liegt die Schwierigkeit. Mit Saulus Unglauben bin ich schon fertig geworden, er schadet und hindert nicht mehr. Aber du musst jetzt glauben lernen, dass dieser Christenverfolger eine Posaune der Gnade werden soll. Du musst das Wort verstehen lernen: <<ER soll die Starken zum Raube haben>> (Jesaja 53, 12). Kümmere dich nicht um des Saulus Unglauben, sondern sieh zu, dass dieser Fehler nicht in dir Wurzel fasse!
Wie oft meinen wir in irgendeiner Sache, die Schwierigkeit liege bei den anderen. Der HERR aber deckt uns mit zarter Hand auf, dass sie in uns selbst liegt.
Mit welcher Treue und Weisheit verstand doch der HERR, seinen Knecht Ananias zu dem wichtigen Dienst, den er tun sollte, zuzubereiten und ihn von allen Bedenken zu heilen!
Autor: Alfred Christlieb (* 26.02.1866; † 21.01.1934) deutscher Theologe
JESUS CHRIST IS LORD!!! - SOLI DEO GLORIA!!!
ÁHÍTATOK MINDEN NAPRA: NÉMETÜL-MAGYARUL-ROMÁNUL
<<Felele pedig Ananiás: URAM, sok embertől hallottam e férfiú felől, mily sok bosszúsággal illeté a te szenteidet Jeruzsálemben:>> Apostolok cselekedetei 9,13
Ananiás aggodalmai
I. Mi volt az aggodalmak oka?
Ananiás megijedt az ÚR JÉZUS KRISZTUS parancsától, hogy menjen Saulhoz. Tudott erről az emberről. A sokszor megerősített hírek Saul kereszténygyűlöletéről aggodalmat keltettek benne. Minden, amit hallott, tény volt. De nem volt az egész igazság.
1. Csak azt tudta, <<mennyi rosszat tett ez az ember>>. De nem tudta, mennyit tett vele az ÚR.
2. Tudott <<az erőről, amelyet ez az ember a Főpapoktól kapott>>. De nem tudott arról az erőről, amelyet a Mennyei FŐPAP Damaszkusz előtt mutatott meg neki.
3. Tudta, hogy Saul célja <<mindenkit megkötözni, aki a TE Nevedet hívja>>. De nem tudta, hogy az ÚR milyen célt tűzött ki magának ezzel az üldözővel. Aki a damaszkuszi Keresztényeket bilincsbe akarta verni és bíróság elé állítani, ISTEN tanácsára sokakat JÉZUS KRISZTUSHOZ kötött.
Így gyakran vannak mindenféle aggályaink a nekünk kijelölt utakkal kapcsolatban, mert sok mindent nem tudunk. Ha ismernénk ISTEN teljes hatalmát és dicsőséges céljait az övéivel, akkor minden félelem és aggodalom teljesen eltűnne a nekünk kijelölt feladatokkal kapcsolatban.
II. Mit tesz Ananiás a kételyeivel?
Ananiás az ÚR előtt tárta fel a szívét betöltő aggodalmait. Ahogyan egykor Jákób elmondta ISTENÉNEK, hogy fél az Ézsauval való találkozástól (1Móz 32,9–12); ahogyan Mózes is elmondta az Úrnak, hogy nem képes a fáraó elé állni (2Móz 3,11; 4,1.10-13); ahogyan Gedeon is kifejezte nagy aggályait a bírói tisztség átvétele előtt (Bír 6,15); ahogy Sámuel félelmét fejezte ki az ÚRNAK amikor Saul életében már új királyt kellett felkenni (1. Sámuel 16, 2); ahogy Jeremiás aggályait fejezte ki ISTEN előtt a prófétai tisztség átvétele előtt (Jeremiás 1, 6) – így tett Ananiás is.
Ilyen aggályok kifejezése ellen nincs kifogás, ha nem engedetlenségből fakad, hanem gyermekien engedelmes szándékból, hogy ISTENNEK engedelmesek maradjunk. Ha csak nem akarjuk, mint Jónás, önfejűen elkerülni ISTEN megbízatását (Jónás 1, 3), hanem Ézsaiással együtt a szívünk legmélyéből mondjuk: <<Itt vagyok>> (Ézsaiás 6, 8), akkor minden rendben van.
III. Hogyan szüntette meg az ÚR Ananiás aggályait.
Az ÚR megszüntette Ananiás aggályait azzal, hogy a korábbi keresztényüldözőket <<kiválasztott eszközének>> mutatta meg neki. Ebben a felfedésben gyógyító és helyreállító erő rejlett Ananiás számára.
Ananiás kifogásai szinte úgy hangzottak, mintha ő kellene tájékoztatnia az URAT Saulról, mintha az ÚR a megbízatását adva nem ismerte volna pontosan Saul változását, vagy legalábbis nem vette volna azt eléggé figyelembe. Az ÚR azonban azt mondta neki: Nem neked kell nekem Saulról beszámolnod, hanem nekem neked. Nem te vagy az, aki pontosan ismeri az embereket és az eseményeket, hanem én.
Milyen gyakran felejtjük el, hogy az ÚR mindent sokkal jobban tud, mint mi.
A <<szentek ellen elkövetett sok gonoszságra>> való utalás azt a látszatot kelthette, hogy Saul nem érdemes arra, hogy meglátogassák.
Jól tudjuk, hogy Ananiás kifogásainak legfőbb oka nem a farizeusok gőgje volt, hanem a Keresztényüldözők iránti félelem. Ananiás hűséges tanítványi szívének azonban az a veszély fenyegette, hogy valamilyen módon lenézi azt az embert, aki olyan szörnyű dolgokat tett. Az ÚR szembeszállt ezzel a veszéllyel. Megmutatta Ananiásnak: nem Saul nem érdemes arra, hogy meglátogasd, hanem te nem vagy méltó arra, hogy neki szolgálhass. A tekintet Saul nagy feladatára teljesen meg kellett óvnia Ananiást attól, hogy bármilyen módon fölé helyezze magát. Mi is mindig azzal a tudattal akarunk a legrosszabb Keresztényellenesekhez is odamenni, hogy az ÚR őket messze fölénk emelheti, és sokkal termékenyebbé teheti őket, mint amilyenek mi vagyunk. Ananiás úgy gondolta, hogy Saul súlyos hitetlensége akadályozza meg abban, hogy meglátogassa ezt az embert. Az ÚR JÉZUS azonban finoman rámutatott: nem Saul hitetlensége, hanem a te hitetlenséged jelent nehézséget. Saul hitetlenségével már elbántam, az már nem árthat és nem akadályoz. De neked most meg kell tanulnod hinni, hogy ez a Keresztényüldöző a kegyelem harsonája lesz. Meg kell tanulnod megérteni a következő szót: <<Az erősek rabul esnek>> (Ézsaiás 53, 12). Ne törődj Saul hitetlenségével, hanem vigyázz, hogy ez a hiba ne gyökerezzen meg benned!
Milyen gyakran gondoljuk, hogy egy adott ügyben a nehézség másokban rejlik. Az ÚR azonban gyengéd kézzel feltárja előttünk, hogy a nehézség bennünk rejlik.
Milyen hűséggel és bölcsességgel értette meg az ÚR, hogy szolgáját, Anániást felkészítse az Általa elvégzendő fontos szolgálatra, és megszabadítsa minden aggodalmától!
Szerző: Alfred Christlieb (* 1866. február 26.; † 1934. január 21.) német teológus
JESUS CHRIST IS LORD!!! - SOLI DEO GLORIA!!!
DEVOȚIUNI ZILNICE: GERMANĂ-MAGHIARĂ-ROMÂNĂ
<<DOAMNE, a răspuns Anania, am auzit de la mulţi despre toate relele pe care le-a făcut omul acesta sfinţilor Tăi în Ierusalim>>; Faptele Apostolilor 9:13
Îngrijorările lui Anania
I. În ce constau îngrijorările.
Anania s-a speriat de porunca DOMNULUI ISUS HRISTOS de a merge la Saul. El știa despre acest om. Veștile confirmate de multe ori despre ura lui Saul față de Creștini i-au trezit îndoieli. Tot ce auzise era adevărat. Dar nu era întreaga adevăr.
1. El știa doar <<cât rău făcuse omul acela>>. Dar nu știa cât făcuse DOMNUL pentru el.
2. Știa bine <<puterea pe care acest om o avea de la marii preoți>>. Dar nu știa despre puterea pe care MARELE PREOT Ceresc o demonstrase asupra lui înainte de Damasc.
3. Știa scopul lui Saul: <<să lege pe toți cei ce cheamă Numele Tău>>. Dar nu cunoștea scopul pe care DOMNUL și-l stabilise cu acest persecutor. Cel care voia să-i lege în lanțuri pe Creștinii din Damasc și să-i aducă în fața tribunalului, urma să-i facă pe mulți să-L urmeze pe DOMNUL ISUS, după planul lui DUMNEZEU.
Astfel, avem adesea tot felul de îndoieli cu privire la căile care ne sunt arătate, pentru că nu știm multe lucruri. Dacă am cunoaște toată puterea lui DUMNEZEU și scopurile Sale glorioase cu ai Săi, orice teamă și îngrijorare cu privire la sarcinile care ne sunt încredințate ar dispărea complet.
II. Ce face Anania cu îndoielile sale.
Anania și-a deschis inima înaintea DOMNULUI, spunându-I temerile care îi umpleau sufletul. Așa cum Iacov și-a mărturisit odată lui DUMNEZEU teama de întâlnirea cu Esau (Geneza 32:9-12); așa cum odinioară Moise și-a mărturisit DOMNULUI neputința sa de a se înfățișa înaintea lui Faraon (Exod 3:11; 4:1, 10-13); așa cum Gideon și-a exprimat marile îndoieli înainte de a prelua funcția de judecător (Judecători 6:15); cum Samuel și-a mărturisit temerea DOMNULUI când a trebuit să ungă un nou rege în timpul vieții lui Saul (1 Samuel 16, 2); cum Ieremia și-a exprimat îndoielile față de funcția de profet pe care urma să o preia în fața lui DUMNEZEU (Ieremia 1, 6) – la fel a făcut și Anania.
Nu este nimic de obiectat împotriva exprimării unor astfel de rezerve, dacă aceasta nu se face în spiritul neascultării, ci într-un spirit copilăresc și docil, de a rămâne ascultător față de DUMNEZEU. Atâta timp cât nu vrem să ne sustragem în mod arbitrar de la porunca lui DUMNEZEU, așa cum a făcut Iona (Iona 1, 3), ci vorbim din adâncul inimii noastre, împreună cu Isaia: <<Iată-mă>> (Isaia 6, 8), atunci totul este bine.
III. Cum DOMNUL i-a luat lui Anania îndoielile.
DOMNUL i-a luat lui Anania îndoielile, arătându-i fostul persecutor al Creștinilor ca <<unealta aleasă>> a Lui. În această revelație se afla o putere vindecătoare și îndreptătoare pentru Anania.
Obiecțiile lui Anania sunau aproape ca și cum ar fi trebuit să-L informeze pe DOMNUL despre Saul, ca și cum DOMNUL, atunci când i-a dat misiunea, nu ar fi cunoscut exact schimbarea lui Saul sau, cel puțin, nu ar fi luat-o suficient în considerare. Dar DOMNUL i-a spus: Nu tu trebuie să-Mi spui tu despre Saul, ci EU ție. Nu tu ești cel care cunoaște exact oamenii și evenimentele, ci EU.
Cât de des uităm că DOMNUL știe totul mult mai bine decât noi.
Referirea la <<multele răutăți făcute sfinților>> putea da impresia că Saul nu era demn de a fi vizitat.
Știm bine că nu mândria fariseică, ci teama de persecutorul Creștinilor era motivul cel mai profund al obiecțiilor lui Anania. Cu toate acestea, chiar și pentru inima credincioasă a lui Anania exista pericolul de a-l privi cu dispreț pe omul care făcuse lucruri atât de rele. DOMNUL contracarează acest pericol. EL i-a arătat lui Anania: Nu Saul este nedemn să fie vizitat de tine, ci tu ești mult mai nedemn să-i faci un serviciu. Privirea asupra marii sarcini a lui Saul trebuia să-l împiedice pe Anania să se considere în vreun fel superior lui Saul.
Și noi vrem să mergem chiar și la cel mai mare dușman al Creștinilor, conștienți că DOMNUL îl poate pune cu mult deasupra noastră și îl poate face mult mai roditor decât suntem noi. Anania credea că necredința gravă a lui Saul era obstacolul care îl împiedica să-l viziteze pe acest om. Dar DOMNUL ISUS îi arată cu blândețe: Nu în necredința lui Saul, ci în necredința ta se află dificultatea. Am rezolvat deja problema necredinței lui Saul, ea nu mai face rău și nu mai este un obstacol. Dar tu trebuie să înveți acum să crezi că acest persecutor al Creștinilor va deveni un trâmbițător al Harului. Trebuie să înveți să înțelegi cuvântul: <<EL va fi pradă celor puternici>> (Isaia 53, 12). Nu te preocupa de necredința lui Saul, ci ai grijă ca această greșeală să nu prindă rădăcini în tine!
Cât de des credem că, în orice chestiune, dificultatea se află la ceilalți. DOMNUL ISUS însă ne arată cu blândețe că ea se află în noi înșine.
Cu câtă credincioșie și înțelepciune a știut DOMNUL să-l pregătească pe slujitorul său Anania pentru importanta slujbă pe care urma să o îndeplinească și să-l vindece de toate îndoielile!
Autor: Alfred Christlieb (* 26.02.1866; † 21.01.1934) teolog german
JESUS CHRIST IS LORD!!! - SOLI DEO GLORIA!!!
Kommentare