ANDACHTEN FÜR JEDEN TAG: DEUTSCH-UNGARISCH-RUMÄNISCH-20.06.2025
ANDACHTEN FÜR JEDEN TAG: DEUTSCH-UNGARISCH-RUMÄNISCH
<<Saulus aber, noch Drohung und Mord wider die Jünger des HERRN schnaubend, ging zu dem Hohenpriester>> Apostelgeschichte 9,1
<<Die Christenverfolgung durch Saulus>>
Unser Text zeigt uns das Toben des Saulus gegen die Gemeinde Jesu. Lasst uns seinen Kampf gegen die Christen näher ansehen, indem wir 1. den Verfolger, 2. die Verfolgten, 3. die Verfolgung betrachten.
1. Der Verfolger.
Mit einem eigentümlichen Ausdruck wird uns das Bild des verfolgenden Saulus gezeichnet. Er <<schnaubte noch mit Drohen und Morden gegen die Jünger des HERRN>>. Dies Wort erinnert an die Art und Weise eines Raubtiers. Wenn es sein Opfer sieht, so schnaubt es bisweilen in glühendem Eifer, um sich dann im Sprung auf dasselbe zu stürzen. Ähnlich war Saulus von einem feurigen Eifer erfüllt, sich gegen die Christen in den Kampf zu werfen. Er glich einem Raubtier, das von einem kaum zu bändigenden Blutdurst erfüllt ist. Welch ein furchtbares Bild!
Man erzählt von der Frau eines armen Trinkers: Als ihr sinnlos betrunkener Mann heimkehrte, kam sie auf den Gedanken, ihn gerade jetzt photographieren zu lassen. Nachher zeigte sie dem nüchtern gewordenen Mann das Bild. Die Folge war, dass er sich entsetzt von dem Laster abwandte und Hilfe dagegen suchte.
Das Bild dieses raubtierartigen Saulus könnte vielen ehrbaren Namenschristen zurechthelfen, die aber von Hass und Abneigung gegen die Gläubigen erfüllt sind. Wie abscheulich macht uns doch der Hass gegen das Volk des HERRN! (Psalm 109, 16).
2. Die Verfolgten.
Nicht gegen eine besondere Art und Richtung von Christen wandte sich der Hass des Saulus. Sein Verfolgungseifer erstreckte sich auf alle, die JESUS anhingen und an ihn glaubten (<<gegen die Jünger des Herrn>>). Er machte keinen Unterschied zwischen ihnen. Auch die besten und lautersten fanden keine Gnade bei ihm. Wenn sie noch so behutsam wandelten, wenn sie sich noch so treu und vorsichtig im Leben bewiesen, wenn sie noch so liebevoll und freundlich gegen andere auftraten, alles half nichts. Er hasste nun einmal die ganze Gesellschaft.
Ein Christenfeind sagte einmal im Blick auf die Gläubigen: <<Von dem ganzen Geschmeiss will ich nichts wissen>>. So stand auch Saulus. Weder der liebevolle Johannes, noch der feurige Petrus, noch irgendein Jünger galten etwas bei ihm. Wie blind macht doch der teuflische Hass gegen die Jünger JESUS! Wie nimmt er jede Klarheit und Gerechtigkeit im Urteil über sie hinweg! (Psalm 35, 20; 2. Timotheus 3, 12).
3. Die Verfolgung.
In der großen Christenverfolgung (Kapitel 8) wird eine Anzahl von Jüngern bis nach Damaskus gekommen sein, so dass auch dort eine Christengemeinde vorhanden war. Gegen diese richtete sich Saulus. In seinem Eifer wartete er nicht, bis seine vorgesetzte Behörde, der Hohe Rat, ihm einen Auftrag übertrug. Er drängte sich selbst vor. (<<Er ging zum Hohenpriester und bat ihn um Vollmachtsbriefe>>.)
Hier wollen wir auf einen wichtigen Unterschied zwischen der späteren richtigen Arbeit des Paulus und seiner falschen Tätigkeit vor seiner Bekehrung achten. Der bekehrte Saulus konnte trotz all seines natürlichen Feuereifers in der Stille warten, bis ihm ein Auftrag auch durch Menschen zuteil wurde. Er blieb in der Verborgenheit in Tarsus, bis Barnabas ihn in die Arbeit nach Antiochien rief (Kap. 11, 25. 26). Er drängte sich nicht selbst vor. Hier aber tat er selbst, was er konnte, um nach Damaskus gesandt zu werden. Er konnte nicht sagen, dass diese Aufgabe ihm ohne eigenes Zutun zugefallen sei.
Ein derartiger Eifer stammt aus dem eigenen Geist. Hüten wir uns vor demselben, zumal er auch später im Gnadenstand leicht zum Vorschein kommt! Die rechte Art erkennt man an der Geduld, die auf GOTTES Weisung und menschliche Berufung warten kann. Die falsche Art merkt man an der Ungeduld, die sich vordrängt und etwas Besonderes leisten will, ohne gerufen zu sein.
Autor: Alfred Christlieb (* 26.02.1866; † 21.01.1934) deutscher Theologe
JESUS CHRIST IS LORD!!! - SOLI DEO GLORIA!!!
https://jesusmeinefreude1983.blogspot.com https://isusestedomnul.wordpress.com
ÁHÍTATOK MINDEN NAPRA: NÉMETÜL-MAGYARUL-ROMÁNUL
<<Saulus pedig még fenyegetéstől és öldökléstől lihegve az ÚRNAK Tanítványai ellen, elmenvén a főpaphoz>>, ApCsel 9:1
A keresztények üldözése Saul által.
Szövegünk Saul dühét mutatja be JÉZUS KRISZTUS Gyülekezete ellen. Nézzük meg közelebbről a Keresztények elleni harcát, megvizsgálva 1. az üldözőt, 2. az üldözöttet, 3. az üldözést.
1. Az üldöző.
Sajátos kifejezéssel az üldöző Saul képét kapjuk. Ő <<még mindig fenyegetésekkel és gyilkosságokkal horkant az ÚR Tanítványai ellen>>. Ez a szó egy ragadozó viselkedésére emlékeztet. Amikor meglátja áldozatát, néha hevesen horkant, majd ráveti magát. Hasonlóképpen Saul is tüzes buzgalommal telt meg, hogy harcba vesse magát a Keresztények ellen. Olyan volt, mint egy ragadozó, akit alig fékezhető vérszomj töltött el. Milyen szörnyű kép!
Egy szegény részeges feleségéről mesélnek egy történetet: amikor értelmetlenül részeg férje hazatért, az asszony azt találta ki, hogy azonnal lefényképezteti. Utána megmutatta a képet a józan férfinak. Az eredmény az lett, hogy a férfi elborzadva fordult el a vétektől, és segítséget kért ellene.
Ennek a ragadozó Saulnak a képe sok becsületes Kereszténynek segíthetne, akiket a hívőkkel szembeni gyűlölet és ellenszenv tölt el. Milyen utálatossá tesz bennünket az ÚR népe elleni gyűlölet! (Zsolt 109:16).
2 Az üldözöttek.
Saul gyűlölete nem a Keresztények egy bizonyos típusa vagy csoportja ellen irányult. Üldözési buzgalma kiterjedt mindazokra, akik az ÚR JÉZUS KRISZTST követték és hittek benne (<<az ÚR Tanítványai ellen>>). Nem tett különbséget közöttük. Még a legjobbak és legtisztábbak sem találtak kegyelmet nála. Nem számított, milyen gondosan jártak, milyen hűségesnek és gondosnak bizonyultak az életben, milyen szeretettel és kedvesen viselkedtek másokkal szemben, mindez nem segített. Gyűlölte az egész társadalmat.
A Keresztények egyik ellensége egyszer azt mondta a hívőkkel kapcsolatban: <<Nem akarok tudni semmit erről a sok szemétről>>. Saul ugyanígy érzett. Sem a szerető János, sem a tüzes Péter, sem a tanítványok közül senki sem volt értékes számára. Milyen vak ez az ördögi gyűlölet az ÚR JÉZUS Tanítványai iránt! Mennyire elvesz minden tisztaságot és igazságosságot a róluk való ítélkezésében! (Zsolt 35,20; 2Tim 3,12).
3 Üldöztetés.
A nagy Keresztényüldözés idején (8. fejezet) a tanítványok egy része egészen Damaszkuszig jutott, így ott is volt Keresztény közösség. Saul ellenük fordult. Buzgóságában nem várta meg, amíg a felsőbb hatalom, a főtanács megbízást ad neki. Ő maga nyomult előre. (<<Elment a főpaphoz, és felhatalmazó leveleket kért tőle.>>)
Itt egy fontos különbségre szeretnénk felhívni a figyelmet Pál későbbi helyes munkája és a megtérése előtti hamis tevékenysége között. A megtért Saul minden természetes buzgalma ellenére képes volt csendben várni, amíg ő is megbízást nem kapott az emberektől. Tarsusban rejtőzködött, amíg Barnabás el nem hívta őt Antiókhiába dolgozni (11. kk., 25. 26). Nem tört előre. Itt azonban mindent megtett, hogy Damaszkuszba küldjék. Nem mondhatta, hogy ez a feladat a saját műve nélkül hárult volna rá.
Az ilyen buzgalom a saját lelkéből fakadt. Óvakodjunk tőle, különösen azért, mert később, a Kegyelem állapotában könnyen előjön! A helyes fajtát arról a türelemről lehet felismerni, amely képes kivárni ISTEN útmutatását és az emberi elhívást. A rossz fajtát a türelmetlenségről lehet felismerni, amely előre nyomul, és valami különlegeset akar tenni anélkül, hogy elhívást kapna.
Szerző: Alfred Christlieb (* 1866.02.26.; † 1934.01.21.) német teológus.
JESUS CHRIST IS LORD!!! - SOLI DEO GLORIA!!!
https://jesusmeinefreude1983.blogspot.com https://isusestedomnul.wordpress.com
DEVOȚIUNI ZILNICE: GERMANĂ-MAGHIARĂ-ROMÂNĂ
<<Dar Saul sufla încă ameninţarea şi uciderea împotriva Ucenicilor DOMNULUI. S-a dus la marele Preot>> Fapte 9:1
Persecutarea Creștinilor de către Saul.
Textul nostru ne arată furia lui Saul împotriva Bisericii lui ISUS HRISTOS. Să analizăm mai îndeaproape lupta sa împotriva Creștinilor luând în considerare 1. persecutorul, 2. persecutații, 3. persecuția.
1. Persecutorul.
Cu o expresie deosebită ni se oferă imaginea persecutorului Saul. El <<încă mai sforăia cu amenințări și ucideri împotriva ucenicilor Domnului>>. Acest cuvânt amintește de felul de a fi al unui prădător. Când acesta își vede victima, uneori sforăie cu fervoare și apoi se năpustește asupra ei. În mod similar, Saul era plin de un zel înflăcărat de a se arunca în luptă împotriva Creștinilor. El era ca un prădător plin de o sete de sânge care cu greu putea fi stăpânită. Ce imagine teribilă!
Se povestește despre soția unui biet bețiv: când soțul ei beat fără sens s-a întors acasă, ea a avut ideea de a-l fotografia chiar atunci. După aceea i-a arătat poza bărbatului treaz. Rezultatul a fost că acesta s-a îndepărtat îngrozit de viciu și a căutat ajutor împotriva lui.
Imaginea acestui prădător Saul ar putea ajuta mulți creștini onorabili care sunt plini de ură și aversiune față de Credincioși. Cât de abominabilă ne face ura față de poporul DOMNULUI! (Psalmul 109:16).
2 Cei persecutați.
Ura lui Saul nu era îndreptată împotriva unui anumit tip sau grup de Creștini. Zelul său de persecuție s-a extins la toți cei care L-au urmat pe DOMNUL ISUS HRISTOS și au crezut în EL (<<împotriva Ucenicilor DOMNULUI>>). El nu făcea nicio distincție între ei. Chiar și cei mai buni și mai puri nu au găsit nicio favoare la el. Indiferent cât de atent mergeau, indiferent cât de credincioși și atenți se dovedeau a fi în viață, indiferent cât de iubitori și buni se comportau față de ceilalți, nimic din toate acestea nu îi ajuta. El ura întreaga societate.
Un dușman al Creștinilor a spus odată cu privire la credincioși: <<Nu vreau să știu nimic despre toate prostiile alea>>. Saul simțea la fel. Nici iubitorul Ioan, nici înflăcăratul Petru, nici oricare dintre Ucenici nu aveau vreo valoare pentru el. Cât de oarbă este această ură diabolică față de Ucenicii lui ISUS HRISTOS! Cum îi răpește orice claritate și dreptate în judecarea lor! (Psalmul 35:20; 2 Timotei 3:12).
3 Persecuția.
În marea persecuție a Creștinilor (capitolul 8), un număr de ucenici vor fi ajuns până la Damasc, astfel încât și acolo exista o comunitate creștină. Saul s-a întors împotriva lor. În zelul său, el nu a așteptat până când autoritatea sa superioară, înaltul consiliu, i-a dat o însărcinare. El s-a împins singur înainte. (<<S-a dus la marele Preot și i-a cerut scrisori de autoritate.>>)
Aici dorim să acordăm atenție unei diferențe importante între activitatea corectă de mai târziu a lui Pavel și activitatea sa falsă dinainte de convertirea sa. Saul cel convertit, în ciuda întregii sale fervoare naturale, a fost capabil să aștepte în tăcere până când a primit și el o însărcinare din partea oamenilor. El a rămas ascuns în Tars până când Barnaba l-a chemat să lucreze în Antiohia (cap. 11, 25. 26). El nu s-a împins înainte. Dar aici a făcut tot ce a putut pentru a fi trimis la Damasc. El nu putea spune că această sarcină i-a revenit fără ca el să o facă.
Un astfel de zel vine din propriul său spirit. Să ne ferim de el, mai ales că iese ușor la iveală mai târziu, în starea de har! Tipul corect poate fi recunoscut prin răbdarea care poate aștepta instrucțiunile lui DUMNEZEU și chemarea umană. Tipul greșit poate fi recunoscut prin nerăbdare, care împinge înainte și vrea să facă ceva special fără să fie chemată.
Autor: Alfred Christlieb (* 26.02.1866; † 21.01.1934) teolog german
JESUS CHRIST IS LORD!!! - SOLI DEO GLORIA!!!
https://jesusmeinefreude1983.blogspot.com https://isusestedomnul.wordpress.com
Kommentare